Degenen die mijn stukje in De Uitstraling altijd lezen hebben mij al vaker horen vertellen over geboortepatronen. Over hoe de periode van zwangerschap en je geboorte van invloed zijn op hoe je vandaag de dag in het leven staat. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat die 9 maanden dat wij in de buik van onze moeder van ‘niets’ tot baby groeien, nóg meer van invloed is dan we al dachten. In dit artikel ga ik dieper in op stress bij moeder tijdens de zwangerschap.
Wanneer ouders bij mij komen met een hulpvraag voor hun kind, vraag ik altijd naar de zwangerschap en geboorte. Vaak is een eerste reactie “Oh prima hoor! Ging allemaal goed, niks bijzonders.” We weten allemaal, dat roken en alcohol drinken als je zwanger bent, schadelijk is voor de baby. Ook weten we dat we op onze voeding moeten letten. Zorgen dat we voldoende vitamines binnen krijgen en dat we sommige dingen beter niet kunnen eten. Dit zijn allemaal factoren die van buitenaf een schadelijk effect op de baby hebben.
Wat we ons vaak niet realiseren, is hoe groot de impact is van stress bij de moeder tijdens de zwangerschap. Denk aan een verhuizing. Een omgeving waar veel spanning of ruzie is. Een werkgever die niet zo blij blijkt te zijn met zijn zwangere werknemer. Wanneer er grote financiële zorgen zijn. Of wanneer er tijdens de zwangerschap een dierbare overlijdt. Misschien heeft de moeder al een keer een miskraam gehad. Of is er een medische reden waardoor het zwanger zijn niet zo ‘vanzelf’ gaat. Misschien is de vader niet zo tot steun als de moeder gewenst had of is helemaal niet in beeld… Al deze situaties kunnen behoorlijk stressvol zijn voor een moeder. Wanneer je stress ervaart gaat je lichaam meer cortisol (stress hormoon) produceren. Een zwangere moeder voedt haar baby via de navelstreng, met alles wat zij eet en drinkt. Maar ook met de rest wat door haar bloed stroomt. Een baby van een moeder die veel stress ervaart wordt gevoed met cortisol. Hierdoor veranderd, tijdens de prille ontwikkeling van de baby, de hersenstructuur. Dit is onomkeerbaar. Je ziet dit later terug in het gedrag: Moeite met stil zitten, snel overprikkeld, alert, slaapproblemen, hoge spierspanning, laag zelfbeeld, concentratieproblemen, verteringsproblemen, koude handen en voeten. Kijk maar eens om je heen. Misschien herken je dit bij jezelf of je kind. Deze survivelaars kunnen soms lang in een vergiftigende omgeving blijven. Denk aan een slechte relatie bijvoorbeeld. Ze hebben immers geleerd te overleven in toxische omstandigheden. Aan de andere kant zijn dit ook de kinderen en volwassenen die niet zomaar opgeven. Het zijn echte doorzetters! En dat is dan natuurlijk weer heel mooi.
